بی‌تو عمرم می‌رود در قهقرایِ بی‌کسی            ترس دارم از غم و درد و بلایِ بی‌کسی

پشتِ من خالی نکن تکیه به دستت داده‌ام            چون نمی‌سازد به دل؛ حال و هوایِ بی‌کسی

بی‌کـسـی آمیـخـتـه بـا نـامِ زیـبـایِ شـمـا            خوب می‌فهمی مرا ای مقـتدایِ بی‌کسی

ای امـامی که تـمـامِ امّـتت در غـفلت اند            سـال‌ها پـوشـیـده‌ای آقـا ردایِ بـی‌کـسی

بی‌کسی‌ات شد سبب تا از خودم غافل شوم            من کجا و صحبت از شورو نوایِ بی‌کسی

یوسف زهرا! غمت را با کسی تقسیم کن            ورنه می‌افـتی ز پـا ای آشـنایِ بی‌کسی

هر کجا که می‌روی یادی کن از این بی‌وفا            در مدیـنه یا نجـف یا کـربـلای بی‌کسی